از گرافت در جراحی بینی ، با هدف مستحکم سازی ساختمان غضروفی – استخوانی ، اصلاح یا رفع کجی و انحراف ظاهری بینی و پر نمودن فرورفتگی ها استفاده می شود، قبلاً در جراحی بینی از گرافت کمتر استفاده می شد، اما امروزه در تکنیک های نوین جراحی ، پزشکان از گرافت در جراحی بینی بیشتر استفاده می نمایند.
موارد استفاده از گرافت در جراحی بینی
در جراحی های ثانویه و ترمیمی می توان از گرافت بهره برد، گرافت در جراحی بینی موجب استحکام بیشتر نوک بینی و پیشگیری از افتادگی آن خواهد شد.
بینی های گوشتی ، به طور معمول غضروف های ضعیف تری دارند و نوک بینی افتاده است. برای بالا کشیدن سر بینی و رفع یا کاهش میزان پهنی نوک بینی از گرافت می توان استفاده نمود. در ضمن بینی هایی که به علت ضربه خوردن ، بیماری و یا جراحی های قبل ، فرم آن به شکل زین در آمده است، به کمک گرافت می توان این ایراد ظاهری را برطرف نمود. در بینی هایی که کجی آن زیاد و پیچ خورده است، گرافت گذاری در اصلاح ظاهر بینی بسیار اثر گذار خواهد بود.
انواع گرافت
- اتوگرافت : در صورتی که گرافت را از اعضای بدن بیمار بگیریم، آن را اتوگرافت می نامیم. اصلی ترین ناحیه ای که اتوگرافت از آن گرفته می شود، تیغه بینی است. ساير اتو گرافت ها در جراحی بينی از غضروف گوش و غضروف دنده خود بيمار مي باشند كه از بهترين منابع غضروف برای بازسازی بينی هستند و ميزان عوارض كم مي باشد.
- هتروگرافت : وقتی که گرافت از اندام های حیوانی مانند گاو گرفته شود، هترو گرافت نامیده شده و بیشتر برای عمل های دریچه قلب به کار می رود و در جراحی زیبایی بینی ، کاربردی ندارد، زیرا جذب بدن می شود. لازم به توضیح است که استفاده از غضروف گاوی با احتمال عفونت و چسبندگی همراه است و منسوخ می باشد و همچنين جذب بالايی دارد و دفورميتی قبلی برگشت خواهد كرد.
- زنوگرافت : به پروتز یا مواد مصنوعی به کار رفته در جراحی زنوگرافت نامیده می شود. استفاده از زنوگرافت و يا الوگرافت از هر نوع در بينی ممنوعيت مطلق دارد و احتمال ايجاد عوارض و باز پس زدن گرافت به مرور زمان بالاست.
- هوموگرافت : هنگامی که گرافت را از بدن شخص دیگری بگیریم، آن را هوموگرافت می نامیم، به ندرت استفاده می گردد، چرا که احتمال عفونت و عدم پذیرش از سوی بدن بیمار وجود دارد. همچنین با احتمال انتقال بيماری هايی مثل ايدز و هپاتيت همراه است و نيز جذب بالا دارد كه ارزش آن را پايين می آورد و از نظر اخلاقی صحيح نمی باشد.
با توجه به مواردی که در بالا توضیح داده شد، گرافت مورد استفاده دكتر بشارتی زاده در عمل بینی فقط اتو گرافت هست كه سلامت بيمار را به خطر نمی اندازد و ايمن و مطمئن هست.
آیا گرافت گذاری در عمل بینی الزامی است؟
بسیاری از بیماران در خصوص عوارض جانبی زیبایی استفاده از گرافت های غضروفی بعد از جراحی، اغلب به دلیل چیزهایی که در اینترنت خوانده اند، دچار دغدغه و تشویش می شوند. در واقع، استفاده از گرافت ها تقریباً همیشه یک بخش الزامی در جراحی می باشد. بیماران رینوپلاستی، به مانند همه بیماران درسایر زمینه های پزشکی، باید نسبت به اطلاعاتی که به صورت آنلاین می خوانند یا شایعاتی که می شوند، منطقی برخورد کنند.
هر چند این موضوع که گرافت های غضروفی دارای ویژگی بالقوه نمایان یا آشکار شدن بعد از جراحی بخصوص در بیماران دارای پوست نازک، می باشند، ولی این گرافت ها تقریباً در تمام روند های عمل زیبایی بینی به منظور خلق یک نتیجه زیبایی رضایت بخش در بیمار، الزامی می باشند. در واقع، گرافت های غضروفی از انواع مختلف، توسط جراحان رینوپلاستی معروف و با استعداد مورد استفاده قرار می گیرند.
استفاده از گرافت بینی چه زمان ضرورت پیدا می کند؟
در بسیاری از بیماران، بخش تحتانی بینی، ناحیه ای است که باعث غیر جذاب به نظر رسیدن بینی می شود. این معمولاً در بیماران دارای غضروف ضعیف و افتاده در نوک بینی اتفاق می افتد. در این بیماران، گرافت غضروف ، در بهبود شکل ظاهری بینی، نقش به سزایی دارد چون استفاده از گرافت، جراح بینی را قادر می سازد تا ساختار نوک بینی را دوباره شکل داده و آن را تقویت نماید.
گرافت غضروف چگونه مورد استفاده قرار می گیرد؟
در طول عمل بینی ، بهترین جراح بینی در صورت امکان، از غضروف موجود در بینی در شکل دهی مجدد این اندام استفاده می کند. در بسیاری از موارد، این بافت به اندازه کافی در بینی موجود نمی باشد، یا غضروف موجود در بینی، از قدرت کافی برای شکل دهی مجدد این اندام برخوردار نیست.
این امر در اثر عوامل وراثتی بافت بینی بیمار یا به دلیل قرار گرفتن بینی تحت جراحی در روندهای قبلی، اتفاق می افتد. در صورتی که بینی قبلاً تحت جراحی زیبایی بینی قرار گرفته باشد، بخش عمده ای از اسکلت بینی از دست می رود و بافت باقی مانده، به شدت آسیب دیده است. جراح به جای برداشتن بافت بیشتر از این ناحیه، با استفاده از گرافت به دست آمده از نواحی دهنده در بدن، بینی بیمار را بازسازی می کند.
گرافت بینی از کجا گرفته می شود؟
ناحیه دهنده گرافت غضروفی معمولاً بخش هایی از بدن خود بیمار می باشند. سه ناحیه محتمل برای برداشت بافت در نظر گرفته می شوند. این نواحی شامل سپتوم بینی، گوش یا دنده ها می باشند. وقتی چنین بافتی در بدن بیمار بنا به دلایل مختلف موجود نباشد،گرافت مصنوعی مورد استفاده قرار خواهد گرفت.
چه چیزی باعث دشوار بودن استفاده از گرافت در جراحی بینی می شود؟
جراح رینوپلاستی ماهر به عنوان یک مهندس یا معمار عمل می کند. او باید در زمان جراحی موارد زیررا مد نظر قرار دهد:
- کانتور، تقارن، و تناسب بینی
- هارمونی با دیگر ویژگی های صورت
- قرار دادن ماهرانه گرافت در بینی
- پیشگیری از خونریزی و تورم اضافی
برخی موارد از قبیل فیبروز بینی، یا پارگی و باز شدن زخم، عواملی هستند که بهترین جراح بینی باید در زمان انجام جراحی برروی بینی از بروز آنها اجتناب نماید. به خاطر داشته باشید که مهم تر از همه این موارد و ملاحظات، نحوه کار بهترین جراح بینی در زمان کار بر روی سوراخ های بینی، می باشد.
از آنجایی که استفاده از گرافت غضروف تنها یکی از چندین دلیلی است که رینوپلاستی را به یک عمل چالش برانگیز و پیچیده تبدیل کرده است، بیماران باید جراحی را انتخاب کنند که دقت بسیار بالایی داشته و کار آنها به گونه ای باشد که بیمار بتواند با اطمینان خاطر، روند خود را به دست جراح بسپارد.
گرافت اسپردینگ چیست؟
گرافت های اسپردینگ، معمولاً از غضروف خود بیمار خلق می شود، چون غضروف به راحتی در آناتومی بینی خود بیمار بدون ترس از بازگشت آن تلفیق می شود. منابع اصلی این غضروف ها، شامل سپتوم بینی، گوش، و گاهی دنده ها می باشد. پزشک، بهترین منبع گرافت را بعد از بررسی و آزمایش آناتومی بینی و تعیین دستاورد ایده آل، برای رینوپلاستی، شناسایی می کند.
بعد از برداشتن غضروف، پزشک، گرفت اسپریدر را با تراش دادن یک بخش مستطیل شکل از غضروف، خلق می نماید. این گرافت در یک موقعیت مناسب در طول رینوپلاستی باز یا بسته قرار داده می شود. بعد از قرار دادن گرافت در جراحی بینی ، بخیه هایی با ظرافت و دقت بالا، بمنظور قرا گفتن گرافت در موقعیت جدید زده می شود. گرافت اسپریدر را می توان در ترکیب با جراحی های ترمیمی دیگر که مختص جراحی بینی هستند، مورد استفاده قرار داد.
خطرات مرتبط با گرافت های اسسپریدر
خطر مرتبط با گرافت های اسپریدر، شکل ظاهری کانتور یا زاویه سازی نامنظم در سطح بینی می باشد. بسیاری متخصصان رینوپلاستی بر این باورند که گرافت های اسپریدر، تنها باید در موارد بسیار خاص مورد استفاده قرار گیرند. علت این امر، تا حدی به دلیل پهن تر شدن بینی می باشد.
گرافت های اسپریدر، باعث افزایش پهنای بخش میانی بینی می شود. آنها بین سپتوم و غضروف جانبی فوقانی بینی قرار داده می شوند. بر حسب روند، گاهی این گرافت ها از طریق یک دسستاورد باز، یا یک دستاورد بسته، در بینی قرار داده می شوند.
نحوه استفاده از گرافت در جراحی بینی
پزشک از گرافت ها از طریق تکنیک های رینوپلاستی مختلف استفاده می کند. آنها در باریک کردن یا بهبود دادن برجستگی نوک بینی، کوچک کردن انحنای اضافی بینی و ایجاد پشتیبانی، پپهن کردن سوراخ های بینی، و بسیاری اهداف دیگر انجام می گیرد.
برخی روندهای استفاده از گرافت در جراحی بینی عبارتند از:
- اصلاح نوک بینی- تغییر نوک بینی شامل ایجاد یک ساختار پشتیبان دراین اندام می باشد. اگر پشتیبانی در نوک بینی ضعیف باشد، اغلب باید اصلاحاتی بمنظور تقویت گرافت های غضروفی در این بخش، انجام پذیرد.
- کاهش پایه آلار- کوچک کردن پایه آلار، تکنیکی است که در طول رینوپلاستی اولیه یا ثانویه برای ترمیم سوراخ های بینی بسیار پهن، مورد استفاده قرار می گیرد. دراین تکنیک، گرافت غضروفی مورد استفاده قرار می گیرد.
- درمان قوز- اگر قوز بینی در اثر فرورفتگی نامتوازن بین چشم ها، بزرگ به نظر برسد، گرافت را می توان برای پر کردن این برآمدگی، و حذف غضروف مورد استفاده قرار داد.
- رینوپلاستی ترمیمی- گرافت ها، اغلب در طول رینوپلاستی ترمیمی برای تقویت و بازسازی بینی مورد استفاده قرار می گیرند. گرافت های اسپریدریا گرافت های کامپوزیت برخی انواع گرافت ها هستند که در طول رینوپلاستی ترمیمی قابل استفاده می باشند.
