روش های جراحی بینی دو نوع است جراحی به روش باز و بسته که تفاوت اصلی این روش ها در برشی است که حین جراحی بینی برای اعمال تغییرات زده می شود. انتخاب یکی از روش های جراحی بینی طبق نظر و صلاحدید جراح بینی می باشد که بر اساس نوع ساختار و ایراد بینی همچنین نظر فرد انتخاب می گردد.
انواع روش های جراحی بینی
-
جراحی بینی به روش بسته
ممکن است این سوال برایتان پیش بیاید که عمل بسته بینی چیست؟ جراحی بسته به عملی گفته می شود که هیچگونه برشی روی پوست بینی زده نشود و برش ها داخل بینی ایجاد شده باشد و پوست در این روش با استفاده از ابزار مخصوص از ساختمان کلی بینی جدا می گردد.
عمل بینی بسته امروزه کاربرد چندانی ندارد و اولویت دوم جراحان بینی می باشد.
از معایب این روش این است که دسترسی جراح بینی به خصوص به قسمت نوک بینی محدود می باشد.
رینوپلاستی بسته مناسب افرادی است که بینی دارای ایراد جدی به خصوص در نوک بینی نباشد و خود فرد هم انتظار تغییرات چشمگیری بعد از عمل نداشته باشد.
-
جراحی بینی به روش باز
بینی عمل شده به روش باز به این صورت است که جراح بینی برای اعمال تغییرات برش را روی کلوملا به اندازه 2 میلی متر ایجاد می نماید.
اکثر عمل های بینی به خصوص جراحی بینی های پیچیده از قبیل جراحی بینی ترمیمی و عمل دماغ گوشتی توسط جراحی بینی به روش باز انجام می شود.
مزیت این روش از روش های جراحی بینی این است که دسترسی و تسلط جراح بینی روی ساختمان کلی بینی بیشتر است و امکان مانور روی ایرادات بینی بیشتر است.
دلیل اینکه اکثر جراحان بینی روش باز را اولویت کار خود قرار می دهند این است که دید و تسلط کافی حین عمل دارند.
جراح ترجیح می دهند روشی را برای جراحی انتخاب نمایند که بدون عارضه احتمالی عمل انجام شود چرا که با داشتن محدودیت دسترسی ممکن است تمام ایراد بینی برطرف نشود و احتیاج به جراحی ثانویه باشد.
برش ها در جراحی زیبایی بینی باز
رینوپلاستی با دستاورد باز، به دو برش پایه با عناوین برش پوست و برش لبه نیاز دارد. این دو برش با هم در ارتباط بوده و تغییرات در ساختار اسکلتی، از آنها آغاز می شود.
برش پوست در بخش میانی پوست ستونچه بینی یا کلوما ایجاد می شود. یکی از دو طرح V برعکس یا پله ای شکل برای ایجاد یک خط برش طولانی تر در این ناحیه از بینی، انتخاب می شود. این طرح، از یک نگاه منطقی، در دوره ریکاوری، به شکل بهتری بهبود یافته و جای زخم کمتری را بر جای می گذارد. از طرف دیگر، برش هندسی نیز می تواند به جراح، در برگرداندن فلپ به موقعیت دقیق خود کمک کرده و به این ترتیب، از بروز اختلالات یا بدشکلی، جلوگیری به عمل خواهد آمد.
- برش v شکل
- برش پله ای
برش لبه یک برش در داخل بینی در طول لبه بخش پایینی غضروف های جانبی می باشد. در زمان به وجود آوردن این برش، دقت و ظرافت زیادی مورد نیاز است. با ایجاد این برش، پزشک می تواند به آناتومی نرمال در بخش غضروفی پایین بینی دست پیدا کند. به همین دلیل این برش، به حاشیه سوراخ های بینی در بخش گنبدی شکل بینی نزدیک می باشد.
تکنیک های پایه گرافتینگ
- گرافت های اسپریدر
گرافت های اسپریدر، دو قطعه غضروف چهار گوش می باشند که اندازه و شکل آنها بر حسب نیاز، قابل تغییر داده شدن است. این غضروف ها در دو طرف سپتوم بینی قرار داده شده و با بخیه محکم می شوند. این تکنیک گرافت، شکل هندسی مجرای داخل بینی را تغییر داده و سطح توانایی مجاری بینی در انجام وظیفه خود را بالا می برد.
- گرافت های نوک بینی ( تیپ پلاستی )
یکی از روش های جراحی بینی، تیپ پلاستی می باشد. این روش در واقع ترکیبی از تکنیک های گرافتینگ، بخیه زنی و کاهشی می باشد که با هدف شکل دهی به نوک بینی فاقد تقارن، مورد استفاده قرار می گیرد. اصلاح نوک بینی یکی از چالش بر انگیزترین جنبه های رینوپلاستی است. گرفت ها معمولاً از سپتوم، گوش و دنده گرفته می شوند. از این گرافت ها می توان برای بهبود پروجکشن و کانتور نوک بینی استفاده کرد. گرافت به جراح این امکان را می دهد تا به تغییرات قابل ملاحظه تری دست پیدا کند. این تکنیک، دارای مزیت خلق بینی متقارن در افراد دارای بینی صاف یا نامتقارن می باشد.
- جراحی پایه بینی
پایه بینی دارای شکل مثلثی می باشد که با دو سوراخ بینی، ستونچه جدا کننده دو سوراخ بینی و لوبول بینی یا ناحیه بالای سوراخ های بینی شکل داده شده است. جراحی پایه بینی معمولاً بر پایه ارزیابی های پیش از جراحی کامل استوار می باشد. باید به خاطر داشته باشید که این مرحله از رینوپلاستی، بسیار حساس و غیر قابل بازگرداندن بوده و هرگونه اشتباه در طراحی یا خط برش می تواند باعث بروز نقص در عملکرد و بدشکلی پایه بینی و ایجاد اسکار یا جای زخم آشکار شود.
- کوچک کردن توربینت
هر فرد دارای ساختارهای انگشت شکلی در داخل بینی خود می باشد که هوای در حال جریان در بینی را تمیز کرده و مرطوب می نماید. این ساختارها، توربینت نامیده می شوند. در برخی موارد، توربینت ها بزرگ می شوند و تنفس را دشوار می نمایند. جراحی کوچک کردن توربینت، جریان هوا را از طریق کاهش انسداد، بهبود می بخشد. این تکنیک از طریق سوراخ های بینی انجام می شود و در نتیجه، برش آشکاری در خارج از بینی بر جای نمی ماند.
- سپتوپلاستی
احتمالاً درباره سپتوم کج، چیزهایی به گوش تان خورده است. سپتوم، غضروف داخلی است که سوراخ های بینی را از هم جدا می کند. در بیمارانی که دچار انحراف یا انسداد در مجاری بینی خود هستند، یک سپتوم کج، علت اصلی گرفتگی بینی می باشد. سپتوپلاستی، روندی است که برای باز کردن مجاری بینی طراحی شده است. در حین این روند، اغلب، انحراف بینی نیز درمان می شود. همچنین، سپتوم بهترین منبع گرافت های غضروفی در زمان نیاز به آنها برای انجام تنظیمات پیچیده تر در بینی می باشد.
روش های جراحی بینی و برش های روی پره بینی
برش هایی که در کناره پره های بینی زده می شود ربطی به روش های جراحی ندارد و در صورت نیاز و طبق صلاحدید جراح بینی به منظور کوچک کردن سوراخ های بینی و متقارن سازی بینی زده می شود.
اهمیت انتخاب روش جراحی بینی مناسب
از آنجاییکه زیبایی یک چیز نسبی است، گاهی بیماران از جراحی بینی خود، انتظارات غیر منطقی دارند. بنابراین آگاهی از نحوه شکل دهی به بینی برای تحت تاثیر قرار دادن شکل بیرونی بینی، در داشتن انتظارات منطقی از نتیجه جراحی، بسیار حائز اهمیت است. در این مرحله، تکنیک به کار گرفته شده، اهمیت خود را نشان می دهد و بر اساس ویژگی های هر فرد، نیازها و انتظارات او از نتیجه جراحی، تعیین می گردد.
مزایای رینوپلاستی به روش باز
جراح دسترسی بهتری به بخش های مختلف بینی دارد. در این تکنیک از روش های جراحی بینی، از آنجایی که پوست برداشته می شود پزشک می تواند تمامی قسمت های بینی را مشاهده کند و عیوب آن را به شکل دقیق تری رفع کند. به علاوه احتمال نامتقارن شدن بینی در این روش پایین تر است. جایگذاری غضروف و پروتزها راحت تر است
گاهی اوقات، دکتر باید برای بازسازی تیغه و نوک بینی، مستحکم سازی ساختار آن و افزایش طول سپتوم از غضروف یا پروتز استفاده کند. به علت دسترسی مستقیم به استخوان، این امر بسیار راحت تر انجام می پذیرد. برای عمل های پیچیده مناسب تر است
افرادی که بینی آن ها دچار انحراف شده یا نوک آن دفرمه شده باشد، یا کسانی که از عوارض جانبی رینوپلاستی های پیشین رنج می برند، باید از بین روش های جراحی بینی، تکنیک باز را انتخاب کنند، زیرا دست پزشک برای از بین بردن این ناهنجاری ها بازتر است.
معایب
تورم و کبودی حاصل از این پروسیجر، بین چهار تا شش هفته باقی می ماند و از آنجایی که این روند تهاجمی محسوب می شود، بهبودی کامل بین دو تا سه هفته به طول می انجامد. همچنین زمان عمل طولانی تر است و امکان ایجاد جای زخم وجود دارد.
ریکاوری در جراحی به روش باز
دوره نقاهت این عمل معمولا بین چهار تا هفت روز است. اما بیمارانی که به دلایل پزشکی از بین روش های جراحی بینی، این پروسیجر را انتخاب کرده اند، باید زمان بیشتری را صرف این امر کنند. در این مدت دو تامپون داخل سوراخ های بینی قرار می گیرد و روی آن پانسمان می شود. در نظر داشته باشید برخی مراجعه کنندگان تورم، کبودی، سرگیجه، حالت تهوع، سردرد و انسداد سوراخ های بینی را تجربه می کنند که امری عادی است و نیازی به نگرانی نمی باشد.